ژئودیو با این سوال شروع شد ” چرا زمین شناسان هیچ رسانه ی مستقل و فعالی ندارند؟ ” اسفند 1398 ایده ی رادیو زمین شناسی به ذهنم رسید و تصمیم گرفتم رسانه ی مستقل ژئودیو که از دو کلمه GEOlogy و raDIO تشکیل شده است را  راه اندازی کنم و Geodio متولد شد. در ابتدا 4 اپیزود منتشر شد و به کمک دبیر انجمن زمین شناسی دانشکده علوم زمین دانشگاه یزد در سال 1399، چند دانشجوی فعال و پر انرژی جذب شدند، تعداد زیادی مخاطب و بازخورد مثبت دریافت کردیم اما مشغله ها و اتفاقات ناخوشایند اقتصادی موجب شد ژئودیو را خاموش کنیم. فکر ژئودیو از سرم خارج نمی شد تا اینکه سال 1403 دوباره برگشتیم. این ایده که ممکن است دانشجویانی باشند که علاوه بر تحصیل زمین شناسی استعداد و علاقه مندی های دیگری دارند و اگر بستری وجود داشته باشد، شاید از فرصت استفاده کنند و روی استعدادهایشان سرمایه گذاری کنند، تصمیم گرفتم آنها را پیدا کنم و ژئودیو تبدیل به بستری برای رشد ما شود، ایده ی پیدا کردن افراد مستعد کم کم گسترده شد و خانواده ی ژئودیو بزرگتر می شود … اعضای ژئودیو زمین شناسانی هستند که در سراسر ایران پراکنده اند و این نکته ژئودیو  را تبدیل به غیر متمرکز ترین رسانه ی پارسی زبان کرده است …